Moje supermydło lawendowe powstało z mieszanki olejów zalegających w mojej szafce łazienkowej. Większość z nich była lekko przeterminowana, ale to dla mydła nie ma takiego znaczenia. To, co mogę śmiało powiedzieć, to: nie trzeba bać się eksperymentów z mydłem!

Wciąż nie czuję się bardzo pewna, jeśli chodzi o przygotowanie mydeł, to jednak przede wszystkim kwestia wiary we własne umiejętności. Od kilku miesięcy prowadzę spotkania w lokalnym MAL-u i robimy najróżniejsze mydła, zawsze udane (np. to do mycia włosów).

Przepis został dopasowany do tego, co akurat miałam w domu. Jeśli chcecie skomponować podobne, ale nie identyczne mydło, skorzystajcie koniecznie z kalkulatora mydlanego, np. >>Soap Calc.

Tekst zawiera linki afiliacyjne.

Mój przepis na supermydło lawendowe

Nazwałam je supermydłem, ponieważ zawiera 13 różnych olejów i jedno masło, większość z nich ma znane działanie nawilżające odżywcze i pielęgnujące skórę. Było to dla mnie pewnym wyzwaniem, ponieważ nie miałam pojęcia, co osiągnę, jaki kolor mydła wyjdzie, czy będzie ładne. Choć był to jednorazowy eksperyment (raczej nie zgromadzę ponownie wszystkich olejów), dał mi bardzo dużo. Mam coraz większą wiedzę i coraz mniej boję się mydlenia.

Aby zrobić mydło, potrzebujemy spokojnego miejsca z dostępem do kuchenki, aby móc podgrzać oleje. Szczegółową instrukcję, jak zrobić mydło w domu, znajdziecie >>w moim tekście tutaj.

Robienie mydła wymaga ostrożności, ponieważ używamy do tego silnie zasadowego wodorotlenku sodu, który mieszamy z wodą – powstaje wówczas także silnie żrący ług. Dlatego ubieramy się w długie rękawy, długie nogawki, zakrywamy stopy. Jeśli surowe mydło lub ług kapnie nam np. na podłogę, neutralizujemy plamę octem. Jeśli ze żrącą substancją będzie miała kontakt nasza skóra, jak najszybciej spłukujemy skórę wodą i w razie poparzenia idziemy do lekarza.

Jak zrobiłam supermydło?

Wszystkie oleje (poza eterycznym) odważyłam na wadze kuchennej i wlałam do ceramicznego garnka. Postawiłam na kuchence (na płytce) i podgrzewałam, mierząc temperaturę. Nie powinna była przekroczyć 60°C.

Do ceramicznej miski wlałam odmierzoną wodę destylowaną, a następnie założyłam rękawice ochronne i okulary ochronne. Wsypałam wodorotlenek sodu do wody i zamieszałam drewnianą łyżką. Reakcja NaOH z wodą sprawiła, że powstał gorący ług. Tego dnia, kiedy robiłam mydło, panował upał i ług nie bardzo chciał stygnąć (mogłam przygotować mu zimną kąpiel wodną).

Kiedy ług trochę wystygł (doczekałam do jakichś 60°C), a oleje miały około 50°C, przelałam ostrożnie ług do olejów i zaczęłam blendowanie. Ponieważ temperatura obu składników była wysoka, wiedziałam, że muszę się spieszyć – mydło szybko gęstniało.

Teraz mogłam już zdjąć okulary ochronne, w rękawiczkach zostałam do końca. Kiedy budyń mydlany osiągnął gęstość taką, że mogłam pisać łyżką po jego powierzchni, dodałam lawendowy olejek eteryczny i zamieszałam budyń. Następnie zaczęłam przekładać mydło do przygotowanych wcześniej foremek silikonowych, do których nasypałam wysuszone płatki lawendy ze swojego balkonu.

Mydło ciągle się grzało i przeszło fazę żelową (co nie jest niczym złym), natomiast ponieważ tak szybko gęstniało, nie udało mi się ładnie wlać go do foremek. Po dobie od przelania wyjęłam je z foremek i ułożyłam w szafie do odparowania wody. Sięgnęłam po nie już po miesiącu, kiedy zabrakło nam mydła do rąk. Było gotowe.

Wyszło dość nierówne, więc nie będzie na prezent. Co jednak muszę powiedzieć, to że jest rewelacyjne w użyciu. Myślę, że to najdroższe mydło, jakie zrobiłam (cena olejków nie jest niska), natomiast efekt jest tego warty. Mydło przyjemnie się pieni i obłędnie pachnie lawendą. Dla synów przygotowałam wersję bez kwiatków, za to w kształcie ludzików lego. Nie muszę chyba mówić, że byli zachwyceni.

Zachęcam Was do samodzielnego robienia mydeł, o ile oczywiście czujecie się na siłach. Czasem warto zacząć od warsztatów mydlarskich, żeby nabrać wprawy. Napiszcie, czy mieliście już przygody z robieniem mydła!