Iwona Kibil, „Wege – dieta roślinna w praktyce”

Jestem na diecie wegetariańskiej od niedawna i choć coś tam wiem o żywieniu, wcale nie uważam się za ekspertkę w komponowaniu jadłospisów. Zwłaszcza gdy z diety wyłączone są produkty mięsne i gluten. Dlatego zaczęłam szukać eksperckich, ale też przystępnych książek o diecie wege i tak znalazłam książkę Iwony Kibil „Wege – dieta roślinna w praktyce”.

Publikacja, która wyszła nakładem PZWL Wydawnictwa Lekarskiego, zredagowała naukowo Danuta Gajewska.

Wege naukowo

Choć książka nie jest wcale gruba, jej przeczytanie wymagało ode mnie kilku podejść. Ilość wiedzy, która została upakowana na białych i zielonych stronach, może nieco przytłoczyć. Autorka stara się opisać wszystkie zagadnienia w sposób jak najbardziej przystępny, ale nie jest to książka do poduszki. Dlatego długo zastanawiałam się, dla kogo przeznaczona jest ta pozycja? Według mnie chyba najbardziej dla dietetyków, zajmujących się układaniem jadłospisów i doradzających osobom np. zmieniającym dietę.

Iwona Kibil, „Wege – dieta roślinna w praktyce”

Nie jest to zarzut wobec książki, bo jako świetnie zredagowana pozycja może być mocnym argumentem w walce przeciw niewiedzy np. lekarzy krytykujących wegetarianizm i weganizm. A zwłaszcza weganizmowi autorka przygląda się szczególnie uważnie, przywołując najważniejsze badania dotyczące weganów, ich zdrowia, chorób, niedoborów itp. Dzięki temu można spokojnie wdać się w dyskusję na temat weganizmu dzieci czy kobiet w ciąży.

Suplementy i przepisy

Z książki dowiemy się dokładnie (i z odesłaniem do badań, artykułów naukowych), jak wyglądają dzisiejsze standardy żywieniowe pod względem komponowania diety. Weganie muszą natrudzić się nieco bardziej, aby bilans ich posiłków był odpowiedni (np. ze względu na podaż odpowiednich aminokwasów). Co oznacza, że powinni oni sięgać czasem po suplementy (dotyczy to przede wszystkim witaminy B12). Obiektywność autorki bywa czasem… zniechęcająca do weganizmu, ponieważ nie ukrywa ona trudności w komponowaniu zdrowej diety.

Jeśli o mnie chodzi, nie znalazłam tego, czego szukałam najbardziej, czyli wyraźnych wskazówek dla osób niejedzących glutenu. Za to w książce znalazł się rozdział o diecie raw (surowej), z brakiem jednoznacznej oceny w świetle braku badań. Ciekawym fragmentem jest także ten poświęcony soi i jej niejednoznacznej ocenie.

Dużą zaletą książki są przykłady jadłospisów z podaną kalorycznością. Jest nawet jadłospis dla niemowlaka! Do tego niemal połowa książki to tabele z wartościami odżywczymi, które przydadzą się skrupulatnym osobom lubiącym przeliczać posiłki na składowe.

Książka Iwony Kibil została wydana przez wydawnictwo naukowe i opiera się na faktach, badaniach, pokazuje dobre i złe strony wegediety. Dzięki temu dostajemy solidną porcję wiedzy udowodnionej i zatwierdzonej przez specjalistów. Co oczywiste, nie jest to poradnik opierający się na motywacji, radości życia i czerpania przyjemności z jedzenia, przez co książkę trudniej się czyta. Wymaga skupienia i czasem dłuższego pochylenia się nad danym rozdziałem.

Uważam, że powinna się znaleźć w każdej wegebibliotece!