Ponad rok temu wymyśliłem, że będę kosił kosą tradycyjną. Kupiłem, potem z przygodami i nie do końca samodzielnie wyklepałem i naostrzyłem sprzęt, po czym… odwiesiłem go na kołek, bo czułem się z tym bardzo niepewnie. Kosa wisiałaby pewnie na kołku, aż za kilkaset lat jakiś miły archeolog odkryłby ją i stwierdził, że w początkach XXI wieku w północno-zachodniej Warszawie używano ręcznych kos. Byłoby tak, gdyby nie… budżet partycypacyjny dzielnicy Bielany.

W zeszłym roku głosowałem za projektem zakładającym przeszkolenie mieszkańców z obsługi kos tradycyjnych. Nie sądziłem, że to przejdzie, nie sądziłem, że się załapię. A jednak, jakoś się to wszystko udało. Zaawansowana jesień to dość nietypowy czas na koszenie, ale akurat taką datę wyznaczono i pod koniec października, odziany w liczne warstwy odzieży termicznej i pożyczone kalosze myśliwskie, jako że dzień był deszczowy i bardzo zimny, pojawiłem się na szkoleniu.

Organizatorem, obok Urzędu Dzielnicy, była >> Fundacja Łąka, a instruktorem – znawca i krzewiciel permakultury Ben Lazar. Oprócz mnie na zajęcia stawiło się kilkanaście bardzo ciekawych osób – zainteresowanych ekologią, prowadzących własne małe gospodarstwa albo uprawiających niewielkie działki za miastem, jak ja. Hodowczyni kóz, opiekunka dzikich ptaków, sadownik amator…

Koszenie kosą tradycyjną, autorka: Agnieszka Sokołowska

Zalety kosy tradycyjnej

Zaczęło się od wstępu teoretycznego. Nie ma sensu, żebym powtarzał wszystko, ale na pewno warto, żebym przywołał kilka przewag kosy tradycyjnej nad kosiarkami. Najpierw to, co było również powodem mojego zainteresowania takim sprzętem – kosa nie hałasuje i nie smrodzi. Nie trzeba dolewać do niej benzyny, a za paliwo wystarczy kilka daktyli i łyk wody dla kosiarza.

Dalsze przewagi nie były dla mnie tak oczywiste, ale też trudno się nie zgodzić. Koszenie kosiarką spalinową czy elektryczną oznacza eksterminację wszystkiego, co żyje – każdy owad kończy poszatkowany lub zmiażdżony. Przed kosą o wiele łatwiej uciec, poza tym jej pojedyncze cięcie to nie gęsta seria żyłką czy nożem jak z karabinu maszynowego.

Koszenie kosą jest też zdrowsze dla roślin – kosi się nią wyżej, nie przy samej ziemi, dzięki czemu na danym obszarze nie pozostaje sama trawa, ale bardziej zróżnicowana roślinność.

Zalety koszenia kosą nie są związane jedynie z troską o otoczenie. Można też na to spojrzeć bardziej egoistycznie. Takie koszenie to znakomity sposób na aktywność fizyczną na świeżym powietrzu. A poza tym (spytałem żony i potwierdza) – koszenie kosą jest sexy.

Koszenie kosą w praktyce

Po wstępach teoretycznych wzięliśmy się do praktycznych zajęć. Klepanie, ostrzenie, koszenie. Jestem bardzo dumny, bo udało mi się trochę skosić nie tylko kosą treningową, przygotowaną zawczasu przez Bena, ale także własną, wyklepaną i naostrzoną od zera własnymi rękami. Udało mi się także nic nie popsuć, nie odciąć nikomu głowy ani nogi (byliśmy ubezpieczeni, ale i tak byłoby szkoda)… Kosiłem w padającym deszczu, zupełnie niezgodnie ze sztuką, ale przecież nie miałem wyboru.

Bardzo się cieszę, że mogłem wziąć udział w szkoleniu. Mam nadzieję, że wiosną, jak trawa na naszej działce podrośnie, będę w stanie ją skosić. Że wystarczy mi moich umiejętności początkującego adepta sztuki kosiarskiej, samozaparcia i siły. Niestety, nie ma zdjęć z koszenia, ponieważ padał deszcz.

Napiszcie, jeśli także używacie kosy lub chcielibyście się tego nauczyć!