Milofil i spółka

Chorowania dzień kolejny… Wczoraj zaskoczyła nas wysypka, która pojawiła się u J. na plecach i klatce piersiowej. Była tak blada, że chyba sama się wstydziła swojej niepozorności i szybko sobie poszła. Wezwany lekarz obejrzał J., pogadał z nim trochę i przepisał górę świństw, których nie zamierzam nikomu podawać, ale przynajmniej diagnozę postawił – wirusówka z wysypką i gorączką. Myślałam, że może zanosi się na szkarlatynę, ale tym razem to nie to.

Dziś J. nie miał prawie temperatury, miał natomiast ogromne oczekiwania co do programu rozrywkowego. Rano robiliśmy potwory-kwiaty-ukwiały z butelek. W południe zasnęłam, próbując uśpić chłopaków. Po południu przenieśliśmy się do kuchni i upiekliśmy chlebek porowo-paprykowy oraz ciasteczka owsiane bez cukru. O ciasteczkach napiszę jutro, bo wyszły świetne, ale muszę jeszcze dopracować skład, żeby były choć odrobinę słodkie. Nazwę je franciszki na cześć Franciszka I, tego z Argentyny, bo podoba mi się imię (i ojczyzna) nowego papieża.

A dziś będzie o Milofilu.

Milofil i koledzy powstali z butelek po wodzie, które pocięłam na trzy części – sam dół przyda się innym razem, środek rozcięłam wzdłuż, a potem powycinałam frędzle i je odgięłam, zwinęłam ciasno całość w rulonik i wsadziłam do otworu z trzeciej, górnej części, która stała się podstawką. J. nazwał je bardzo śmiesznie, niestety zapamiętałam tylko imię Milofil…

Powstaje oczywiście pytanie, czy plastik jest ekologiczny. Jest i nie jest – spróbuję przy okazji temat rozwinąć, ale ważne, że plastik jest recyklingowalny. I nadaje się jako tworzywo zabawki jednodniowej.